صحبت از آینده امضای دیجیتال یک نکته جذاب و حائز اهمیت دارد. این فناوری همین امروز در مسیر جایگزین امضای سنتی است و از نظر سطح کیفیت و امنیت، توانسته جایگزین خوبی باشد. نکته جذاب اینجاست که تازه در ۱۰ سال آینده است که امضای دیجیتال به بلوغ کامل خود میرسد و شکل زندگی در آن زمان بسیار متفاوت خواهد بود.
اگر تصور میکنید که ۱۰ سال مدت زمان زیادی برای تغییر نیست، بهخاطر بیاورید که سرعت پیشرفت علم خطی نیست و به شکل نمایی صعود میکند. بسیاری از فناوریهایی که امروزه در زندگی ما اثر میگذارند، تا ۱۰ سال پیش وجود نداشتند؛ مثل تلفنهای هوشمند.
آینده امضای دیجیتال
بهطورکلی میتوان آینده این فناوری را در ۸ بخش دستهبندی کرد. این دستهها از مسائلی که همین امروز هم وجود دارند (مثل رشد و گستردهسازی) شروع میشود و مواردی را در بر خواهد گرفت که نقش آنها در آینده پررنگتر میشود و امروز شاید آنچنان کاربردی نباشند (مثل اثرگذاری فناوری بلاکچین). چیزی که واضح است، بهتدریج امضای دیجیتال به بخشی جداییناپذیر از فرایندهای قانونی، تجاری و روزمره تبدیل خواهد شد:
۱. گسترش کاربردها و استانداردها
استانداردسازی جهانی: با افزایش تقاضا برای تعاملات فرامرزی، استانداردهای بینالمللی برای امضای دیجیتال به طور گستردهتری پذیرفته خواهند شد. استانداردهایی نظیر eIDAS در اروپا و قوانین مشابه در مناطق دیگر، بهتدریج همگرا میشوند تا امکان استفاده یکپارچه از امضای دیجیتال در سراسر جهان فراهم شود.
گسترش کاربردها: امضای دیجیتال در صنایع بیشتری به کار گرفته خواهد شد. از قراردادهای هوشمند در بستر بلاکچین گرفته تا خدمات بهداشت و درمان، امضای دیجیتال به یک ضرورت در بسیاری از فرایندهای آنلاین تبدیل خواهد شد.
۲. امنیت و حریم خصوصی
فنّاوریهای پیشرفته رمزنگاری: استفاده از روشهای پیشرفتهتری مانند رمزنگاری کوانتومی، امنیت امضای دیجیتال را به سطحی بالاتر ارتقا خواهد داد. این امر برای مقابله با تهدیدات سایبری در آینده حیاتی خواهد بود.
تمرکز بر حریم خصوصی: باتوجهبه افزایش نگرانیها در مورد حریم خصوصی، فناوریهای جدیدی مانند Zero-Knowledge Proofs (اثباتهای بدون افشا) و سایر تکنیکهای حفظ حریم خصوصی به کار گرفته خواهند شد تا هویت افراد در زمان امضای دیجیتال محفوظ بماند.
۳. بلاکچین و قراردادهای هوشمند
یکپارچگی با بلاکچین: امضای دیجیتال به طور فزایندهای با بلاکچین ترکیب خواهد شد. این ترکیب امکان ایجاد قراردادهای هوشمند غیرقابلتغییر را فراهم میکند که میتوانند بدون نیاز به واسطههای سنتی اجرایی شوند.
تایماستمپهای مبتنی بر بلاکچین: برای تضمین صحت و عدم تغییر در اسناد، تایماستمپهای مبتنی بر بلاکچین به یک استاندارد تبدیل خواهند شد.
۴. هوش مصنوعی و یادگیری ماشین
تشخیص و اعتبارسنجی خودکار: هوش مصنوعی قادر خواهد بود به طور خودکار امضاها را اعتبارسنجی کرده و تشخیص تقلب را در لحظه انجام دهد. این موضوع باعث افزایش سرعت و دقت فرایندهای امضای دیجیتال میشود.
پیشبینی رفتار و تأمین امنیت: الگوریتمهای یادگیری ماشین میتوانند رفتار کاربران را پیشبینی کنند و در صورت مشاهده رفتارهای مشکوک، هشدارهای امنیتی صادر کنند.
۵. تجربه کاربری و دسترسیپذیری
دسترسی آسانتر: با گسترش دستگاههای هوشمند، امضای دیجیتال به فرایندی ساده و در دسترس تبدیل خواهد شد که کاربران میتوانند از طریق تلفن همراه، تبلت و سایر دستگاههای متصل به اینترنت بهسادگی امضای خود را ثبت کنند.
پشتیبانی از فناوریهای بیومتریک: ترکیب امضای دیجیتال با احراز هویت بیومتریک مانند تشخیص چهره، اثر انگشت و تشخیص صدا، امنیت و سهولت استفاده را بهبود خواهد بخشید.
۶. قوانین و مقررات
افزایشپذیرش قانونی: دولتها و نهادهای بینالمللی بیشتری امضای دیجیتال را به رسمیت خواهند شناخت و قوانین مربوط به آن را تدوین خواهند کرد. این امر باعث خواهد شد امضای دیجیتال در سطح جهانی بهعنوان یک ابزار قانونی معتبر پذیرفته شود.
حمایت قانونی از حقوق کاربران: با افزایش استفاده از امضای دیجیتال، قوانین جدیدی بهمنظور حمایت از حقوق کاربران و تعیین مسئولیتها در صورت وقوع تقلب یا نقص در سیستمها به وجود خواهد آمد.
۷. آیندهای بدون کاغذ
کاهش وابستگی به کاغذ: بهمرورزمان، امضای دیجیتال نقش کلیدی در ایجاد محیطهای کاری و سیستمهای اداری بدون کاغذ ایفا خواهد کرد. این روند به حفظ محیطزیست و کاهش هزینهها کمک خواهد کرد.
۸. تجربههای چندگانه (Multimodal Experiences)
امضای دیجیتال در دنیای مجازی و متاورس: با پیشرفت فناوریهای واقعیت مجازی و افزوده، امضای دیجیتال بهعنوان یک ابزار معتبر برای تأیید هویت و توافقها در دنیای مجازی و متاورس استفاده خواهد شد.
در مجموع…
بسیاری از این تحولات طی ۵ تا ۱۵ سال آینده به واقعیت تبدیل خواهند شد. سرعت این تغییرات بسته به عوامل مختلفی مانند پیشرفتهای تکنولوژیکی، پذیرش عمومی و هماهنگی بینالمللی میتواند متفاوت باشد. برای مثال، آینده بدون کاغذ هم اکنون آغاز شده و انتظار میرود تا ۱۰ تا ۱۵ سال آینده به شکل گستردهتری به تحقق برسد؛ درحالیکه رشد امضای دیجیتال در دنیای مجازی و متاورس به توسعه زیرساختهای واقعیت مجازی و افزوده بستگی دارد.
نظر شما چیست؟